समर्थ रामदास स्वामी विरचित मारुती स्तोत्रे
७
रुद्र
हा समुद्र देखता क्षणीं उठावला ।
शिराणिचें
किराण सज्ज त्रीकुटास पावला ।।
वात
जातसे तसाचि स्थूळ देह राहिला ।
वावरोनि
वीवरोनि तो त्रिकूट पाहिला ।।१।।
हीन
देव दीनरूप देखतांचि पावला ।
गड्गडीत
घड्घडीत कड्कडित कोपला ।।
लाटि
कूटि पाडि फोटि झोडि झोडि झोडला ।
दैत्यलोक
एक हाक सर्वगर्व मोडिला ।।२।।
सानरूप
ते स्वरूप गुप्तरूप बैसला ।
पुच्छकेत
शोध घेत त्रीकुटांत बैसला ।।
गड्गडी
दिसेचिना बुझेल कोण कैसला ।
वळवळी
चळचळी विशाळ ज्वाळ जैसला ।।३।।
काळदंडसे
प्रचंड ते वितंड जातसे ।
भारभार
राजभार पुच्छमार होतसे ।।
पाडिले
पछाडिले रूधीरपूर व्हातसे ।
दैत्य
बोलंती बळें पळोन काय घ्यातसे ।।४।।
काळकूट
तें त्रिकूट धूट धूट ऊठिलें ।
दाट
थाट लाट लाट कूट कूट कूटिलें ।।
घोर
मार ते सुमार लूट लूट लूटिले ।
चिर्डिलेचि
घर्डिलेचि फूट फूट फूटिले ।।५।।
दाट
थाट आट घाट तें कपाट घातलें ।
सर्व
रोध तो निरोध थोर दु:ख पावले ।।
सैन्य
कट्ट त्यासि घट्ट कर्करून बांधिलें ।
थोर
घात त्यास पात चर्फडीत चेंदलें ।।६।।
वज्र
पुच्छ त्यासि तुच्छ मानिलें निशाचरीं ।
सर्वही
खण् खणाट ऊठिले घरोघरीं ।।
फुटेचिना
तुटेचिना समस्त भागले करीं ।
लट्
लटीत कांपती बहूत धाक अंतरीं ।।७।।
थोर
थोर दूर दूर दाट दाट दाटले ।
कोण
मस्त तंग बस्त थाट थाट थाटले ।।
मंदिरीं
घरोघरीं अचाट पुच्छ वाढलें ।
दैत्यनास
तो घसास काट काट काटले ।।८।।
हात
पाय मान माज वोढितें पछाडितें ।
अडचणींत
अड्कवूनि पीळ पेंच काढितें ।।
लोहदंडसें
अखंड राक्षसांसि चाडितें ।
मूळ
जाळ व्याळ जाळ दैत्य कूळ नाडितें ।।९।।
थोर
धाक एक हाक त्रीकूटासि पूरले ।
घरोघरींच
चळ् वळी पुढें उदंड ऊरले ।।
बैसले
उदंड दैत्य तैं सभेंत घूसले ।
सभा
विटंबिली बळेंचि कोणसें न सूचलें ।।१०।।
देह
मात्र एक सूत्र थोर यंत्र हालिलें ।
पुरोनि
ऊरलें बळें सभेमधेंचि चालिलें ।।
रत्नदीप
तेलदीप तेज सर्व काढिलें ।
लाटि
कूटि धामधूम पाडिले पछाडिले ।।११।।
गुप्तरूप
मारूती दशाननाकडे भरे ।
मुगूट
पाडिला शिरी कठोर वज्र ठोंसरे ।।
सभा
विटंबिली बळेंचि गर्गरीत वावरे ।
बलाढ्य
दैत्य मारिले कठीण पुच्छ नावरे ।।१२।।
हस्तमार
दैत्यमार दंडमार होतसे ।
लंडसे
कलंडले उलंडलेचि मंडसे ।।
येत
येत पुच्छकेत दैत्य सर्व बोलती ।
गळीत
बैसले भुमीं न बोलती न चालती ।।१३।।
स्वप्न
हेत सौख्य देत दैत्यघात भावला ।
रुद्र
हा उठावला कुढावयासि पावला ।।
जाळिलें
त्रीकूट नीट आपटून रावणी ।
राक्षसांसि
थोर दु:ख
ऊसिणें ततक्षणीं।।१४।।
दीनरूप
देव सर्व हास्यरूप पाहिलें ।
कळ्
वळून अंतरीं रघूत्तमासि बाहिलें ।।
एक
वीर तो सधीर! थोर
धीर ऊठला ।
तोष
तोष तो विशेष अंतरींच दाटला ।।१५।।
उदंड
देव आटिले तयांसि भाम आटितो ।
रामदूत
वातसूत लाटि लाटि लाटितो ।।
ऊठ
आमुचे समस्त कूट कूट कूटितो ।
धूट
धूट दैत्य त्यास लूट लूट लूटितो ।।१६।।
पुरांत
गोपुरें बरीं निसाचरांसि वाळितो ।
उदंड
अग्नि लाविला बहू बळें उठावला ।।
कडाडिला
तडाडिला भडाडिला धडाडिला ।।१७।।
उदंड
जाळिलीं घरें कितेक भार खेंचरें ।
किलाण
धांवती भरे सुरांस वाटलें बरें ।।
वितंड
दैत्य धांवडी तयांत पुच्छ भोंवडी ।
कडाकडी
खडाखडी गडागडी घडाघडी ।।१८।।
बळें
चपेट मारिला उदंड दैत्य हारिला ।
तरारिला
थरारिला भयंकरू भरारिला ।।
गद्
गदी तनू वितंड सागरीं सरारिला ।
जानकीस
भेटला प्रभूकडे झरारिला ।।१९।।
काळसे
विशाळ दैत्य त्यांत एकला भरे ।
थोर
धाक एक हाक काळचक्र वावरे ।।
शक्ति
शोधिली बळेंचि भव्य देखिले धुरे ।
वानरांसहीत
रामदास भेटले त्वरें ।।२०।।
।।
जय जय रघूवीर समर्थ ।।
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा